Akrilik dolgular

Akrilik dolgu malzemeleri yumuşak, daha doğrusu şekli değişebilen bir durumdayken kaviteye doldurulur.

Bundan sonraki sertleşme kendiliğinden oluşur, zira malzeme önceden çeşitli ve birbirini karşılıklı aktif hale getiren bileşenlerle karıştırılmıştır veya çözülme reaksiyonu ışık enerjisi aracılığıyla bir polimerizasyon lambası ile harekete geçirilir.

Kompozitler akrilik bazlı bileşenlerden (Matriks) ve dolgu maddesi partiküllerinden (ufacık silisyum dioksit bilyeciklerinden veya kırıntılarından) oluşur. Akrilik madde dolgunun ağ haline gelmesini etkiler, dolgu gövdesi ise çok hızlı bir aşınmayı engeller (abrasyon dayanıklılığı). Işık yardımı ile aktive edilen sertleşme iki bileşen varyantını (karıştırma işlem usulü) hemen hemen ortadan kaldırdı. Modern kompozitin tartışılmaz faydası ise dolguya mükemmel bir şekilde renk vermesidir. Tek dezavantaj malzemenin biraz küçülmesine neden olan polimerizasyon büzülmesidir.

Cam iyonomer simanları organik asitlerin (poliakrilik asidi) ve ince öğütülmüş camların karıştırılması ile elde edilir Bunların dayanıklılığı yüksektir, ancak maalesef çabuk kırılırlar. Bu nedenle bu tarz çiğneme yüküne maruz kalacak dolgular için uygun değildir. Kompozitler için alt dolgu ve uzun süreli geçiciler ile kuron kaplama öncesi yapılandırıcı dolgular için çok uygundur. Cam iyonomer simanları, dentin ve mine ile birlikte kimyasal bir bileşim sağlar ve bu nedenle de sert diş maddesine iyice yapışır. Gümüş partikül ile kuvvetlendirilen cam iyonomer simanları cermet simanların alt grubunu oluşturur. Rengi gümüş-grisidir. Oysa normal Cam iyonomer simanları çeşitli diş renklerinde sunulur.

Kompomerler. Bu madde sınıfı kompozitler ve cam iyonomerlerden gelişmiştir. Bunlar aslında modifiye edilen kompozit malzemeleridir. Özellikleri bakımından kompozitlere benzerler. Adezif tekniği ile kombine edilerek dolgular iyi bir kenar sızdırmazlığına kavuşur.

Ormocereler. Bu kavram organik olarak modifiye edilen seramik için geçerlidir. Ormocereler, kompozitler ve kompomerler gibi akrilik madde matriksi ve en ince dolgu maddelerini içerir. Bunlar diş renginde olup, adezif tekniği ile dişe bağlanır. Ormocereler, organik ve ilaveten organik olmayan ağ tabakası içerir. İşlemesi ve görünüşü benzer olmasına rağmen kompozit malzemelerinden bu konuda farklılık gösterir.

Amalgam. Amalgamlar kimyasal olarak cıvanın diğer metallerle oluşturduğu alaşımdır. Cıva –38,9°C’nin üzerindeki bir ısıda sıvı bir metal olup diğer metallerle temas ettiğinde de bunlarla birleşir. Diş amalgamı için aynı kütle oranında cıva ve toz şeklindeki alaşım kullanılır, bunların ana maddesi ise gümüştür. Bunların haricinde bakır, kalay ve çinko ihtiva edebilir. Karıştırma işlemi ise mikserlerin içinde ön dozajdan sonra yapılır. İçerisinde uygun miktarda cıva ve toz bulunan kapsül sistemi işlem açısından daha güvenlidir. Non-Gamma-2-Amalgamların geliştirilmesi ile malzeme özellikleri iyileştirilmiştir, kararma ve gözenekleri yüzeyler gibi korozyon fenomenleri önlenebilmiştir.

Malzeme tekniği açısından bakıldığında Amalgamın azı dişi dolgu malzemesi olarak ideal özellikleri vardır:

• Aşağı yukarı diş minesi ile aynı sertlik ve aynı aşınma harekti,
• Yüksek basınç stabilitesi,  
• Katılaşma esnasında boyut stabilitesi,
• Diş için kenarları ayrıksız geçişler,
• İyi işlem özellikleri.

Amalgam kullanımında özellikler

• Hamile ve çocuk emziren kadınlarda amalgam dolgusunun yapılmasından ve bu dolgunun alınmasından vazgeçilmelidir. Çocuklardaki endikasyon dikkatli bir şekilde tetkik edilmelidir.
• Ağır böbrek fonksiyonu bozuklukları bağıl bir kontra endikasyondur.
• Alerji testi ile ispatlanan aşırı hassasiyet durumunda amalgamdan vazgeçilmelidir.