Koşullar

Bir implantasyon için şartlar, kontra endikasyonun olmamasıdır.

Kontra endikasyonlar, örneğin riskli hastalar, genellikle ağır hastalıklar (örneğin kemiğin sistem hastalıkları, osteoporoz, diabetes), yetersiz motivasyon ve işbirliği, yetersiz ağız temizliği, bakımsız dişler, alt çene kanalı veya çene boşluğu sahasında kemik yetersizliği ve ışınlamadan sonraki durumlardır.

İmplant – Ön muayene

Yeterli düzeyde kemiklerin implant için planlanan yerde mevcut olup olmadığı kontrol edilir. Bu konu ile ilgili olarak çeneye ait alçı modelleri, mukoza kalınlık ölçüleri, röntgen filmleri veya bilgisayarda tomografik çekimler değerlendirilir. Röntgen implant planlaması için, uygun implant pozisyonunu tespit etmek üzere röntgen filmleri üzerine yatırılan çeşitli implant şekilli folyeler mevcuttur. Bundan sonra implant boy ve kalınlığına göre seçilebilir. İmplantatlar önemli anatomik strüktürleri zedelememeli veya tehlike altında bulundurmamalıdır (örneğin çene boşluğu, komşu dişler, sinirler veya diğer implantlar). Operasyon esnasında implant yatağının durumu ve implant aksının yönü özel bir şablonla kontrol edilebilir. Resmi çıkarılan teşhis usulü:

• Münferit implantlarda diş filmi.
• Ortopantomogram:
  Alt çenede: Sinir kanalı seyrinin değerlendirilmesi.
  Üst çenede: Çene boşlukları ve burun tabanı sınırının değerlendirilmesi.
• Uzaktan yanlamasına çekilen röntgen filmi:
  Üst ve alt çenenin ön diş bölgesinde alveol kemiğin yüksekliğinin değerlendirilmesi.
• Bilgisayar tomografisi:
  Dijital olarak üç boyutlu göstermeler mümkündür, bunların yardımı ile implantların yönü, boyu ve çapı tespit edilebilir.

Anestezi yapıldıktan sonra bir mukoperiosteal flap planlanan kemik bölgesi üzerinden geriye doğru katlanır. İmplant pozisyonu bir delme şablonu ve ince bir pilot matkap ile tespit edilir. Kemiğin delinmesi çeşitli frezelerle hazırlanır, bunun implant ebadına tam olarak uygun olması gerekir. Bu konu ile ilgili olarak dışta ve içte özel olarak soğutulmuş frezeler mevcuttur. Kemik deliğinin tuzlu su ile esaslı bir şekilde çalkalanmasından sonra steril implant kemiğe vida ile tutturulur veya sokulur. Bu işlemi yaparken de üst yüzeyin bakteriyel olarak kirletilmemesi gerekir. Bundan sonra mukoza implant üzerinde tekrar dikkatli bir şekilde dikilir.

Osseo entegrasyon olarak tanımlanan kemiğin iyileşmesi esnasında öncelikle implant yüzeyinde örgü kemiği toplanır. Bu kemik bir yıllık bir süre esnasında lameliform kemiğine dönüşür, bu esnada implantın giriş yerinde doğal bir dişte olduğu gibi bir diş eti kenarı oluşur. Osseo entegre olmuş implantlar parodontiyuma sahip değildir ve bu nedenle de kemikle hareketsiz olarak birleşmiştir.

Ancak fibrooser iyileşme de olabilir, burada osseo entagrasyonu söz konusu olmaz. Böyle durumlar başarısız işlemler olarak değerlendirilir, zira bağ dokusu ile iyileşen implantlar hızlı bir şekilde hareket eder ve kısa bir zaman içerisinde marjinal enfeksiyonla kaybolur.