Protezy częściowe
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Protezy częściowe są protezami zdejmowanymi, które odtwarzają funkcję żucia, prawidłową artykulację i wygląd w przypadku niekompletnego uzębienia. Proteza zbudowana jest z łuków złożonych ze sztucznych zębów, zamocowanych do płyty protezy. Część płyty protezy stanowią siodła. Połączenie kilku siodeł protezy następuje poprzez elementy kompensacyjne (np. łączniki podniebienne i podjęzykowe z metali szlachetnych i nieszlachetnych). Protezę mocuje się do resztkowego uzębienia za pomocą elementów kotwiczących.
Wyjmowane protezy szkieletowe i protezy z materiałów na bazie żywic mocuje się do uzębienia resztkowego za pomocą klamer lub elementów utrzymujących i podpierających (np. zasuw, zatrzasków, zespoleń kładkowych czy koron teleskopowych). W przypadku systemu koron podwójnych (koron teleskopowych) wyeliminowano nieestetyczne klamry, a korona chroni zęby filarowe przed dalszym rozkładem próchnicowym. Połączenie ruchomych i stałych elementów protezy zapewnia wysoki komfort podczas noszenia i żucia. Protezy te działają także jak szyna, ponieważ w wyniku takiego połączenia siły działające podczas żucia przenoszone są na zachowane uzębienie. Te wysokiej jakości protezy złożone stanowią często jedyną możliwość zaopatrzenia, gdy braki skrzydłowe nie pozwalają na wykonanie stałego mostu.
W przypadku częściowych braków uzębienia proteza o podparciu ozębnowym, całkowicie oparta na własnych zębach, jest polecanym rozwiązaniem, porównywalnym do mostu i odpornym na obciążenia. Protezę górną o podparciu ozębnowym można łączyć z przerzutem podniebiennym, a protezę dolną z łukiem podjęzykowym. Siły nacisku działające podczas żucia na sztuczne łuki zębowe przenoszone są w całości na zachowane naturalne zęby.
W przypadku skróconych łuków zębowych stosowane są protezy skrzydłowe. Jeżeli taka proteza opiera się na naturalnych zębach, mamy do czynienia z podparciem śluzówkowo-ozębnowym. Przykład takiego uzupełnienia stanowi dolna proteza skrzydłowa o podparciu śluzówkowo-ozębnowym z łukiem podjęzykowym. W przypadku tych uzupełnień, podpartych na zębach i błonie śluzowej, nacisk wywierany podczas żucia przenoszony jest w większości na przyzębie. Jeżeli siodło protezy pokrywa wszystkie odcinki wyrostka zębodołowego, które mogą przejmować na siebie obciążenia, dochodzi do maksymalnego możliwego rozkładu sił na bezzębnym podłożu protezy.
Jeżeli w jamie ustnej nie ma zębów, które mogłyby zostać obciążone, wtedy wskazane jest zastosowanie protezy z podarciem śluzówkowym. Ponieważ cały nacisk wywierany podczas żucia przenoszony jest na bezzębne odcinki wyrostka zębodołowego, płyta protezy powinna pokrywać wszystkie fragmenty wyrostka, które mogą podlegać obciążaniu.
Jeżeli pacjent ma zachowane zęby, które można obciążyć, protezę częściową należy podeprzeć. Podparcie minimalizuje osiadanie pobrzeża protezy. W przypadku protez z oparciem śluzówkowo-ozębnowym lub śluzówkowym siły powstające podczas żucia przenoszone są także na bezzębne fragmenty wyrostka zębodołowego. Prowadzi to do szybszego zaniku podłoża protezy.
