Zaburzenia ortodontyczne

Zakres zainteresowań ortodoncji stanowią profilaktyka i terapia wad zgryzu. Prawidłowo ukształtowany zgryz z właściwą liczbą zębów określa się jako zgryz eugnatyczny. Odstępstwa od tego stanu noszą nazwę zgryzu dysgnatycznego. Wady zgryzu natomiast objawiają się nieprawidłową liczbą zębów, niewłaściwym zaguzkowaniem i zaburzeniami ustawienia szczęki w stosunku do żuchwy. Zalicza się tutaj także odchylenia od idealnego kształtu oraz nieprawidłowości budowy szczęki i żuchwy, określane jako dysgnacja.

Ponieważ wady o charakterze dysgnacji mogą występować samodzielnie albo mogą być skorelowane z innymi, zaburzenia ortodontyczne podzielono na grupy charakteryzujące się określonymi nieprawidłowościami w ustawieniu zębów. Omówione zostaną następujące grupy:

• zwężenie szczęki (zmniejszony wymiar poprzeczny),
• tyłozgryz (zwiększony nagryz poziomy),
• zgryz otwarty,
• zgryz głęboki,
• stłoczenia (zmniejszony wymiar strzałkowy),
• przodozgryz,
• zgryz przewieszony/ zgryz krzyżowy,
• zbyt szerokie przestrzenie między zębami,
• aplazja (niewykształcenie zęba),
• utrata zębów (uraz, próchnica),
• zęby zatrzymane i nieprawidłowo ustawione,
• rozszczep wargi, szczęki i podniebienia.